Forced Labor Arena

De Tsjechische schrijver Karel Čapek introduceerde in 1920 voor het eerst de term ‘robot’ in zijn theatertekst R.U.R. (Rossum’s Universele Robots). Hoewel je zou kunnen zeggen dat ‘robots’ nog maar 100 jaar oud zijn, worden er al sinds de oudheid artificiële mensen en mechanische automaten bedacht en gemaakt. Ondertussen zijn robots alomtegenwoordig in onze maatschappij en verwacht wordt dat ze tegen 2030 meer dan 800 miljoen jobs overnemen.

Choreograaf Ugo Dehaes stelt deze evolutie in vraag: hij onderzoekt of hij dansers kan vervangen door robots, en zichzelf door artificiële intelligentie. Robots zijn immers altijd beschikbaar, ze worden nooit moe en ze vragen geen vergoeding. Van dichtbij maakt het publiek kennis met verschillende robots die hard oefenen om danser te worden. Je ziet hoe ze leren bewegen, alsmaar virtuozer worden, en je helpt hen om intelligenter te worden door ze zelf te besturen en te beoordelen. In Forced Labor Arena vangen we een glimp op van een toekomstige wereld zonder menselijke lichamen. Maar is dat waar we naartoe willen?