APPENDIX

‘The appendix is a strange organ. No discernible purpose or use. Living off the system. Just like a parasite. Don’t you agree? For the most part, it’s harmless. But as you know, it can occasionally inflame and endanger the whole organism. In a perfect society, we’d cut them all out before they can act up. Progress through science.
That’s what my superiors say. At least publicly… Imbeciles…'
- quote from August, 2016

De Israëlisch-Amerikaanse kunstenaar Omer Fast (°1972) is één van de meest intrigerende stemmen in het landschap tussen beeldende kunst en film. In zijn veelal filmisch werk speelt hij met de relatie tussen fictie en realiteit, verhaalconstructie, lineariteit en vertelperspectief, en gaat hij aan de hand van persoonlijke verhalen dieper in op thema’s zoals trauma en conflict. Deze presentatie in STUK is zijn eerste solotentoonstelling in België.

Centraal in de tentoonstelling APPENDIX staat de 3D-film August (2016). De 15 minuten durende film is gebaseerd op het leven en werk van de Duitse fotograaf August Sander (1876 - 1964) en toont Sander aan het einde van zijn leven, bijna blind en lijdend aan insomnia. Tijdens zijn nachtelijke dwaaltochten krijgt hij bezoek van spookfiguren uit het verleden. Soms vriendelijk, dan weer treiterend, drijven ze hem de nacht in waar hij bescherming zoekt in de natuur.

De poëtische film schetst een ontroerend en bijna tastbaar portret van deze beroemde fotograaf op de grens tussen fictie en realiteit.

August wordt voorafgegaan door de single-screen film Looking Pretty for God (After G.W.) (2008) waarin Amerikaanse begrafenisondernemers aan het woord zijn. Verantwoordelijk voor het laatste publieke optreden van een overledene, vergt hun job kennis van maquillage, plastische chirurgie, rouwbegeleiding, evenement organisatie en magie. Als een droge documentaire blijft de film meestal trouw aan haar onderwerp. Soms echter, dwaalt de camera af naar schijnbaar surreële scènes van kinderen tijdens een fotoshoot. Terwijl de kinderen rustig tussen de doodskisten poseren, mediëren ze op onverklaarbare wijze de stemmen van de begrafenisondernemers. Omer Fast legt zo de link tussen twee heel verschillende werelden waarin de creatie, artificialiteit en resonantie van een beeld centraal staat.

Voor de presentatie van Looking Pretty for God (After G.W.) in STUK werd een uitgebreide scenografie ontworpen en uitgewerkt. Een klein familie-appartement wordt leeggehaald, de voormalige bewoners zijn er niet meer. Kleine hints verwijzen naar problemen, een crisis of misschien een ramp. De installatie verwijst naar het verdwijnen als theatrale act, de dood als een sociaal ritueel en het geheugen als een collectieve performance en verbindt zo beide werken in de tentoonstelling.

Installation shots © Kristof Vrancken
Volledig album via Flickr