Arena

Arena is het eerste project binnen de Forced Labor cyclus van choreograaf Ugo Dehaes. In deze installatie wordt het publiek uitgenodigd om te interageren met 8 robots zodat deze betere dansers worden.

Ugo Dehaes maakte de afgelopen 20 jaar dansvoorstellingen voor een heel diverse groep dansers. Recent verschoof zijn focus: naar analogie met commerciële sectoren besloot hij zijn dansers te ontslaan en te investeren in robots. Robots zijn immers altijd beschikbaar, ze worden nooit moe en ze vragen geen vergoeding.

In deze installatie gebruikt hij artificiële intelligentie en de hulp van het publiek om zijn robots te trainen zodat zij op een dag helemaal op zichzelf een choreografie kunnen maken.

Het publiek wordt uitgenodigd om robots vast te nemen en ze rond te bewegen. De AI bedenkt een antwoord op deze input zodat een nieuw duet ontstaat. Het bewegingsmateriaal komt terug in een andere robot, waar het publiek kan stemmen op de kwaliteit ervan. Op die manier leert de AI wat populaire bewegingen zijn.

Bij een andere robot kiest het publiek welke posities interessant zijn door op een knop te drukken. Deze snapshots vormen dan het beginpunt van een nieuwe AI choreografie in een andere installatie. Sommige robots zijn niet interactief, maar tonen op hun eigen manier hoe AI werkt: zo is er Runner, een robot die willekeurig beweegt en daarbij zijn vooruitgang meet. Langzaamaan leert die robot welke bewegingen hem verder brengen, en dus beter en beter lopen.

Choreograaf Ugo Dehaes vertrekt bij het maken van zijn voorstellingen steeds vanuit de blik van de toeschouwer. Eerder dan te schermen met ingewikkelde concepten vraagt hij zich tijdens de creatie voortdurend af wat hij zelf graag op dat moment zou zien gebeuren op het podium. Op die manier deelt hij zijn eigen verwondering en fascinatie voor beweging met het publiek.

Door in te zoomen op een persoonlijk verhaal zet hij zijn eigen eerste vonk om in iets herkenbaars voor iedereen. Daardoor biedt hij het publiek een andere manier aan om naar de wereld te kijken.

In het verleden focusten zijn sobere, radicale maar toegankelijke voorstellingen op de kracht van de dans en de dansers. Dehaes is immers gefascineerd door het menselijke lichaam en door de persoon die in dat lichaam leeft. De laatste jaren gaat hij een andere richting uit en richt hij zijn onderzoek op robots. Zo vraagt hij zich af hoe extreem je kan denken in de zoektocht naar efficiëntie en optimalisatie van de maatschappij.