As a cloud shaped by the wind

Wolken worden vaak gebruikt als metafoor voor ‘het mogelijke’: we speuren de horizon af en projecteren onze verbeelding op de wolken in de verte. Maar wat als we ons tussen die wolken bevinden? In zijn lezing reflecteert Daniel Blanga-Gubbay over het concept van ‘het mogelijke’ en de wisselwerking tussen afstand en tastbare nabijheid. In conferenties worden beelden vaak gebruikt om een discours te illustreren. Wat als deze beelden tegelijk verschijnen en verschillende denkrichtingen suggereren?