MadDoG

MadDoG is een knoop waarin dissonante begrippen/materialen samenkomen. Geïnspireerd op de kunst van het kantklossen, ontvouwt deze knoop zich choreografisch door het gebruik van dans, lichaamstaal, en door symbolische objecten, eigen geschreven dialogen, handgemaakte weefsculpturen en muziek. Danser en choreograaf Lydia McGlinchey ziet expressie en beweging als onlosmakelijk verbonden: het lichaam is ‘charged’, nooit verstoken van sensatie of emotie.

In MadDoG gaat de kunstenares samen met twee dansers en een muzikante de confrontatie aan met een leefwereld gekenmerkt door gemediatiseerde tegenstellingen: beelden van massamoord volgen op vacatures, en gefotoshopte vrouwen op luxueuze jachten volgen op dramatisch afbeeldingen van natuurrampen. Niemand ontkomt aan de confrontatie met tegenstrijdige gevoelens. McGlinchey stelt dat de knoop als esthetisch concept in dit onsamenhangend geheel nieuwe verbanden en vormen weet te ontwarren. Schoonheid kan alleen ontstaan door het hoofd te bieden aan de lugubere hedendaagse werkelijkheid. MadDoG propageert noch “utopia” noch “no future”, maar zoekt een complexere vorm die zich performatief laat gelden in de eigenaardige overdaad van een op hol geslagen, dolle hond.

MadDog ensceneert verlangen als ‘astrayed’ wanneer de performers zichzelf actief van hun zelf ontdoen. Geïnspireerd op de Gothic novel (18e en 19e-eeuwse verhalen die door een mix van romantiek, mysterie en horror de perversie en ontaarding van de mens centraal stellen), roepen de dans en dialogen op tot het verwerpen van ideologie en context. Gereduceerd tot louter ‘oppervlak’ hopen de performers de fictie van het ‘authentieke’ te ondermijnen. Ruwe, fragmentarische en verwrongen vormen verwijzen hiernaar, en beschouwen de vermeende ‘fakeness’ van het hedendaagse subject als een door en door materiële realiteit. Fakeness heeft reële gevolgen. Influencers have influence. MadDoG hoopt het publiek met een gevoel van wat de kunstenares ‘sublieme horror’ noemt achter te laten. Sublime horror borduurt voort op de ontgoocheling van het romantische subject door gedramatiseerde expressie, angstige gevoelens en confronterende paradoxen niet te schuwen.

Kantklossen is een techniek die is afgeleid van aloude knooptechnieken. Textielontwerpster Elena Vloeberghen en McGlinchey ontwikkelden samen met het Texture museum in Kortrijk verschillende grootschalige weefsels die in MadDoG als scenografie dienen.