STUDIO L A - Arna Mačkić — nieuwe locatie

Active Monuments

– reflectie door Philippe Viérin

Arna Mačkić is architect en mede-oprichtster van Studio L A en voormalig hoofd Architectural Design aan de Gerrit Rietveld Academie. Mačkić vluchtte met haar ouders voor de burgeroorlog in voormalig Joegoslavië toen ze vier was. Vandaag zet ze haar architectuurpraktijk en onderwijsactiviteiten in als middel om maatschappelijke kwesties, fenomenen en verhalen te onderzoeken en in een nieuw perspectief te plaatsen.

In haar werk neemt Mačkić een kritisch standpunt in over de rol van architectuur. Architectuur moet bijdragen aan eenheid, samenleven en inclusiviteit in plaats van aan strijd, vijandschap en buitensluiten. ‘Als je architectuur kan inzetten om mensen te segregeren, om cultuur en identiteit uit te wissen, kan dat ook andersom,’ stelt Mačkić. Hiermee zet ze zich af tegen gentrificatie en de monotone ontwikkeling van nieuwe woonwijken. Het is volgens haar de verantwoordelijkheid van de architect om net een breed publiek aan te spreken, om ontmoetingsplekken te creëren die van iedereen zijn.

Samen met Lorien Beijaert richtte ze Studio L A op, dat in het verlengde van haar visie kritisch omgaat met in- en uitsluitingsmechanismen, vluchtelingenkwesties, collectieve identiteit en het publieke domein. Studio LA ontwerpt vooral installaties en monumenten. Voor de architectuurbiënnale in Venetië creëerden ze de installatie Cities to Dust, een kritiek op het toerisme. Studio L A heeft verschillende prijzen gewonnen voor hun werk, waaronder de Groningse Architectuurprijs 2021 voor hun 'Memory Balcony'.

In haar boek Mortal Cities & Forgotten Monument (Park Books, 2016) reflecteert Mačkić op de wederopbouw van haar verwoeste geboortestad Mostar in Bosnië-Herzegovina. Ze onderzoekt hoe stedenbouw verbonden is met identiteit en hoe architectuur kan bijdragen aan een open manier van stadsontwikkeling en wederopbouw – met behoud van (immaterieel) historisch erfgoed.

Reflectie door Philippe Viérin | Philippe Viérin (°Brugge, 1969) studeerde af aan de UGent in 1992, werkte bij Stéphane Beel, achtereenvolgens bij Kees Christiaanse Architects & Planners in Rotterdam en bij Piet Viérin. Philippe Viérin is medeoprichter van noAarchitecten met vestiging in Brugge en Brussel. NoA profileerde zich met de creatie van zowel nieuwe gebouwen als herinterpretaties van bestaande gebouwen zoals het stadhuis van Menen en het Steen in Antwerpen. Momenteel werkt het bureau aan de verbouwing van de Brusselse Citroëngarage tot cultuurhuis Kanal. Recent publiceerde Viérin het essay ‘Plaats’ waarin hij op zoek gaat naar de betekenis van de wederopbouwarchitectuur na de Eerste Wereldoorlog en de bijzondere rol van zijn grootvader architect Jos Viérin.