and& Art Expo - Look At Us Now

Innovatie belooft ons een beter leven. Maar wat geldt als beter? En voor wie? De and& expo Look At Us Now toont werk van kunstenaars die nieuwe perspectieven bieden op innovatie en ons op een andere manier laten kijken naar de uitdagingen van deze tijd. Negen audiovisuele installaties verhouden zich tot actuele thema’s zoals artificiële intelligentie, waterverontreiniging, ongebreideld vooruitgangsdenken, overprikkeling en feminisme.

De kunstenaars vermijden echter het directe, expliciete pad en kiezen ervoor te intrigeren, te bevragen of misschien zelfs te verleiden: de kunstwerken halen je binnen door hun oorverdovende stilte of indringende klank, hun intrigerende dialoog of fascinerende beeldtaal. Ze geven hun betekenis prijs naarmate je langer de ruimte met hen deelt: kijkend, luisterend, denkend.

Look At Us Now neemt polshoogte van de huidige menselijke conditie op aarde. In het licht van de impact die technologie en innovatie hebben op maatschappelijke ontwikkelingen, duwt de tentoonstelling op de pauzeknop en nodigt je uit om het even vanuit vogelperspectief te overschouwen. In het hier en nu.

Kunstenaars: Haroon Mirza, Mike Mills, Trevor Paglen, Angela Washko, Roel Heremans, Zimoun, Marco Barotti, Amanda Parer, Yann Leguay

Curatoren: Gilles Helsen & Karen Verschooren

The National Apavilion of Then and Now
Haroon Mirza

The National Apavilion of Then and Now is een audiovisueel paviljoen van de Britse mediakunstenaar Haroon Mirza. Aan de binnenkant is de constructie bekleed met driehoekig geluidsisolerend schuim, waardoor het werkt als een ‘anechoïsche kamer’ waarin licht noch geluid gereflecteerd wordt. Deze totale afwezigheid van reflectie en het gebrek aan externe impulsen zorgt voor een extreme focus die je helemaal naar het hier en nu brengt. Hierdoor belichaamt het werk de expo-baseline Look At Us Now: sta een moment stil bij jezelf en de wereld. In het midden hangt een witte LED-cirkel, als het ware een symbool van spirituele perfectie. Na een periode van totale duisternis wordt deze cirkel steeds helderder, vergezeld van een steeds luider wordend elektronisch geluid. Wanneer de kamer helemaal in duisternis verdwijnt, start de cyclus opnieuw.

Credits
2011
Anechoic chamber, LEDs, amp, speakers, electronic circuit
129 15/16 × 314 15/16 × 275 9/16" (330 × 800 × 700 cm)
Courtesy of The Museum of Modern Art (MoMa)
Gift of Lisson Gallery

A Mind Forever Voyaging Through Strange Seas of Thought Alone: Silicon Valley Project
Mike Mills

Voor A Mind Forever Voyaging Through Strange Seas of Thought Alone: Silicon Valley Project interviewde kunstenaar en regisseur Mike Mills een groep kinderen waarvan de ouders actief zijn in de tech-industrie - van high-level product managers tot een directeur bij Google. Hij sprak met hen over hoe zij de toekomst zien: “Er bestaat een hele industrie van volwassen futuristen die dergelijke voorspellingen maken, maar je hoort zelden de stem van de kinderen die deze toekomst zullen bewonen. Om dergelijke toekomstvisies te horen van een vrolijke, gelukkige tiener is verontrustend en erg bevreemdend.” Het werk was deel van een triptiek, gemaakt in opdracht van SFMOMA voor de tentoonstelling Project Los Altos (2013), geïnspireerd op de Noord-Californische hub en geboorteplaats van de Apple computers.

Credits
2013
Video installation, 38’, loop, sound
Courtesy of the artist and SFMOMA Collection

Image Operations
Trevor Paglen

In de video Image Operations van de Amerikaanse kunstenaar Trevor Paglen spelen vier muzikanten Debussy’s String Quartet in G Minor, op. 10. Het beeld van de camera maakt doorheen de performance plaats voor beelden gegenereerd door een verzameling aan computer-beeldsystemen die ‘interpreteren’ wat de camera ziet. Vervolgens bekijken we de muzikanten doorheen algoritmes die gebruikt worden in zelfrijdende wagens, geleide raketten, drones en krachtige artificiële intelligentie algoritmes die parameters zoals leeftijd, gender en emotionele toestand van de performers inschatten. Paglen onderzoekt de verschillende ‘kijkwijzen’ van deze systemen. Hij stelt zo fundamentele vragen over de machtsstructuren aanwezig in de oefensets van deze artificiële intelligentiesystemen, en erkent dat de onderliggende veronderstellingen allesbehalve neutraal zijn.

Credits
2018
Single channel video installation, colour, Dolby surround sound 5.1, 23’ (loop)
Courtesy of the artist; Metro Pictures, New York; Altman Siegel, San Francisco

Quartet B: Still Life
Roel Heremans

Quartet B: Still Life is een nieuw werk van de Belgische transdisciplinaire kunstenaar Roel Heremans, gemaakt in opdracht van and&. In deze participatieve ervaring voor vier willekeurige deelnemers nodigt Heremans je uit op een mentale reis via koptelefoons. Een stem leidt je langs gedachten en bewegingen. De tekst werpt vragen op rond de sociologische gevolgen van social media-algoritmes en brengt je even terug van digitaal naar real life. Centraal staat een gespiegelde monoliet: een verwijzing naar de vele mysterieuze monolieten die het voorbije jaar opgedoken zijn overal ter wereld en tevens een uitnodiging voor een hedendaags ritueel.

Credits
2021 - commission
Coproduction: STUK - House for Dance, Image & Sound, Kunstenwerkplaats Pianofabriek, workspacebrussels, Werktank, KU Leuven Dienst Cultuur, Overtoon
Special thanks to: Jeanna Criscitiello, Erki De Vries, Emanuele Dainotti, HISK, S.M.A.K., Recording Studio Chez Freddy

168 prepared dc-motors, cotton balls, cardboard boxes 70x70x70cm
Zimoun

Bij de Zwitserse geluidskunstenaar Zimoun geldt de uitdrukking ‘nomen est omen’: deze monumentale installatie bestaat namelijk uit 168 motortjes, katoenen balletjes en een enorme muur met kartonnen dozen van 70 vierkante centimeter. De grote hoeveelheid balletjes die het karton raken, creëert een dikke wolk van geluid. Een enorme waas waarin elk deelelement niet meer apart kan worden gehoord. Of wel? Zimoun zelf legt steevast de nadruk op het muzikale en zintuiglijke aspect van zijn kunst. Maar vanwege zijn radicale keuze voor industriële wegwerpmaterialen en focus op tegenstellingen zoals chaos versus orde en massa versus individu kan je zijn werk ook op een maatschappelijke manier lezen: hoe ga je om met een eindeloze stroom aan prikkels? En hoe kan je nog de individuele stemmen horen in de massa?

Credits
2021 - commission
Studio Zimoun

Volta
Yann Leguay

Technologie is nog nooit zo ondemocratisch geweest: smartphones en spitstechnologieën zijn in handen van een beperkte groep van grote multinationals; mechanica of elektriciteit verdwijnen meer en meer ten voordele van microchips en onzichtbare interfaces. Yann Leguay stelt deze tendens in vraag en verkent het potentieel van het zuiver elektrische of mechanische geluid. In zijn installatie Volta brengt de Brusselse geluidskunstenaar een elektrische boog tot stand via een plasma-luidspreker. Door deze hoogspanning wordt een geluidsbestand gestuurd en zo ontstaat een stem. Deze stem vertelt over het magische karakter van technologie, zwevend tussen heden en toekomst, tussen identificatie en materialiteit.

Credits
2019
Electrical support: Guillaume Bernier / Text: ∏node / Voice: Jean-François Blanque / Video: Jerome Fino / Stochastique / Place: La Compilothèque
Production: Overtoon, supported by Flanders State of the Art
Special thanks to KADOC

Clams
Marco Barotti

In de natuur zijn kokkels (‘clams’) detectoren van waterverontreiniging. Ze dienen bovendien als kleine filtersystemen. Geïnspireerd door dit natuurverschijnsel maakte de Italiaanse mediakunstenaar Marco Barotti zijn werk Clams, een geluidsinstallatie die getriggerd wordt door waterkwaliteit. De kunstenaar meet live de verontreiniging van het water in de Leuvense Vaartkom. Die data worden in real time omgezet in audiosignalen. Zo ontstaat een soundscape die het openen en sluiten van de 64 schelpen genereert. Je kan watervervuiling dus zien en horen. De schelpen zelf zijn één voor één handgemaakt door de kunstenaar uit gerecycleerd industrieel plastiekafval.

Credits
2019
Created & produced by Marco Barotti.
Developed at WRO Art Center within the framework of EMAP / EMARE.
Co-funded by Creative Europe, C-Takt, Oerol Festival & Transnatural.
Supported by Dayton Audio - “In-Situ” water quality measurements.
Many thanks to: Anna Anderegg for conceptual advises & Pim Boreel for Hydro4Live development.
The Clams are awarded from the NTU Global Digital Art Award Singapore.
This projects takes part of ‘Warm Alarm’: sogetinformed.com

Fantastic Planet #5: What’s That?
Amanda Parer

“I raise questions about our relationship with the natural world, communicating this through the use of scale, drama, light, and humour. I aim to entice my audience with beautiful, mostly invasive (including us) or endangered species, standing prominent and dominant in their given habitats.” - Amanda Parer

Het werk Fantastic Planet bestaat uit een reeks reusachtige verlichte menselijke figuren die, net geland, onze ‘fantastische planeet’ rustig en voorzichtig aan het ontdekken zijn. Het werk is geïnspireerd door de Tsjechisch-Franse film La Planète Sauvage uit 1973, waarin regisseur René Laloux een verhaal vertelt over een wereld in een ondenkbaar verre toekomst dat bevolkt is door gigantische humanoïden en waarin mensen een verwilderd ras zijn. Dat beeld deelt Laloux met onder meer bioloog Sir David Attenborough, die beweert dat mensen vandaag hun eigen bestaan en dat van andere soorten bedreigen door de middelen op onze planeet op te gebruiken. “We are a plague on the Earth. It’s not just climate change; it’s sheer space, places to grow food for this enormous horde. Either we limit our growth, or the natural world will do it for us,” aldus Attenborough bij BBC Radio Times in 2017.

Een van de figuren van Fantastic Planet is in het kader van de tentoonstelling Look At Us Now geland in het stadspark van Leuven. Het werk kan symbool staan voor onze positie op aarde; ‘larger than life’. Tegelijkertijd kan de houding ook op iets anders wijzen: probeert de figuur op te staan, voorwaarts te bewegen, misschien na een val? Of knielt het neer, als teken van nederigheid?