Anders wonen

Gevestigd in Zürich, Zwitserland - de pilootstad voor alternatieve, innovatieve en coöperatieve woonvormen, pioniert ook architect Miroslav Šik in deze ‘genossenschaften’. Zijn oeuvre reikt van het theoretisch discours tot de architectuurpraktijk met ensembles in de dichtbebouwde stadskern of woonvormen als identiteitsdrager van het dorp. Het bij ons bekendste voorbeeld daarvan is ‘Mehr als Wohnen’ (2015), de nieuwe stadswijk aan de rand van Zürich, waarvoor meer dan 50 wooncoöperaties zich verenigden om hun 100 jarig bestaan in de stad te vieren. Het ensemble van dertien woongebouwen beantwoordt aan de uiteenlopende en steeds wijzigende wensen en noden van zijn gebruikers door per gebouw te variëren in de graad van collectiviteit en het typologisch aanbod. Zo vormt de wooncoöperatief een betaalbaar én meegroeibaar alternatief voor de verzadigde en onbetaalbaar geworden woningmarkt in Zürich, voor één- tot meerpersoonsgezinnen. Bovendien, zo zegt de naam al zelf, vervult de stadswijk meer functies dan alleen wonen. Het ensemble werd verrijkt met een kinderdagverblijf, ruimten voor start-ups, deelwagens, gastenkamers en tal van ontmoetingsplekken.

Een ander woonensemble waarin Šik zijn vernieuwende blik op wonen vorm geeft, is het Burgerhuus (2007). Het gestructureerd ensemble van vier gebouwendelen met een gevarieerd dakenlandschap bevindt zich in Haldenstein, Zwitserland – een dorp van slechts 900 inwoners. De opdracht bestond hier voornamelijk uit het inpassen van dit project met een hoge densiteit, in een omgeving waar dit niet primeert. Miroslav Šik werkt tevens op innovatieve en kwalitatieve vormen van zorg- en ouderenwoningen. Een recent voorbeeld daarvan is de hervorming en uitbreiding van een schoolgebouw tot een woonzorgcentrum in Neustadt, Zug (2012). Als een residentiële palazzo met een open grondplan, grote ramen en loggia’s fungeert het gebouw als rustpunt in een dichtbebouwde omgeving.

De in Tsjechië geboren architect, architectuurcriticus en professor Miroslav Šik richtte zijn gelijknamig bureau op in Zürich, Zwitserland. Hij behaalde zijn diploma in de Architectuur onder supervisie van onder andere Aldo Rossi en Mario Campi. Hij doceerde van 1983-1991 en 1999-2018 aan de ETH Zurich. Gedurende zijn carrière publiceerde hij verschillende naslagwerken, waaronder het manifest ‘And now the ensemble!!!’ (2012) waarin hij architecten en hun publieke en private opdrachtgevers uitdaagt om stedenbouwkundige ontwikkeling te begrijpen en ontwerpen als een dynamisch en collectief kunstwerk en een dialoog centraal te plaatsen in architecturaal ontwerp. In 2018 bracht hij de monografie ‘Analogue Oldnew Architecture’ uit, twee termen die een centrale positie kregen in zijn carrière als docent.