The Clock, Intermission, Overtime (video)

Choreografe Meg Stuart neemt onze veranderende relatie met de tijd onder de loep in drie duizelingwekkende videowerken.

In de lente van 2020 werd Meg Stuart uitgenodigd door Haus der Kulturen der Welt om deel te nemen aan het CC: World project. Kunstenaars en onderzoekers stuurden persoonlijke video’s of essays, als reactie op de toestand van de wereld. Stuart creëerde vier video's waarin ze onze veranderende relatie met de tijd onder de loep neemt, in dialoog met de retro-futuristische architectuur van het HKW-gebouw in Berlijn.

Tijdens STUK START zijn The Clock, Intermission en Overtime op groot scherm te zien op STUK Binnenplein. Op de kleine tribune vind je headsets. Laat je op de tonen van de innemende soundtracks door de performers meevoeren naar het duizelingwekkende witte landschap op het iconische dak van het HKW.

The Clock (13’)

collaborating with clouds
to have access to that 360° view
i felt we were falling into the sky
we often said let’s not get used to this place

The Clock is een uitgerekte meditatie over tijd en verlies, een traag wegvagen. De beweging wordt langzaam ontwikkeld tot ze verstilt tot een soort elegie. Weidse drone-beelden geven een duizelingwekkend zicht op de gebogen lijnen van het dak, onder een steeds veranderend wolkendek. Vijf lichamen worden in beweging gebracht door een doordringende soundtrack. Terwijl ze zich uitstrekken naar de wolken lijken ze achteruit de hemel in te vallen. Terwijl ze hun handen uitreiken naar alle mensen die het afgelopen jaar onzichtbaar verdwenen zijn, lijken ze achteruit de tijd in te vallen.

Choreografie Meg Stuart
Met Márcio Kerber Canabarro, Roger Sala Reyner, Isabela Fernandes Santana, Tiran Willemse, Sigal Zouk
Kostuums Aino Laberenz
Muziek Hahn Rowe
Camera Stephane Leonard
Montage Stephane Leonard, Meg Stuart
Productie-assistent Douglas Weiss
Drone-beelden Marcus Winterbauer
Veel dank aan Paul Freeman, Isabelle Pauwelyn
Productie Haus Kulturen der Welt, Damaged Goods
In opdracht van Haus Kulturen der Welt

Intermission (4’)

where were we
a luminous white no place
half moon desert half simulated ski holiday on an unknown planet

Intermission plaatst het HKW in een onaardse setting, met het kenmerkende dak als achtergrond. Tegen een golvend wit landschap vinden lichamen elkaar, tot ze weerstand bieden en terug uiteen gaan in scherpe stukken en gebroken lijnen. Spelend met elementen uit science-fiction, melodrama en mythe vormt Intermission een fictieve reflectie op wat het betekent om te wachten op het onbekende. De skyline van Berlijn zindert aan de horizon, en draagt bij aan het gevoel van een drama dat op het punt staat los te breken.

Choreografie Meg Stuart
Met Márcio Kerber Canabarro, Roger Sala Reyner, Isabela Fernandes Santana, Tiran Willemse, Sigal Zouk
Kostuums Aino Laberenz
Muziek Stephane Leonard
Camera Stephane Leonard
Montage Stephane Leonard, Meg Stuart
Veel dank aan Mor Demer
Productie Haus der Kulturen der Welt, Damaged Goods
In opdracht van Haus der Kulturen der Welt

Overtime (5’)

i experienced this movement of clouds as operatic sublime and unpredictable with everyday new variations
what does it mean to disappear in the middle of things
how to give those shut in an experience of this place

Op het ritme van de electropop-fantasie Good Day Today, een nummer van David Lynch, speelt Overtime met genres als muziekvideo en reisfilm. We zien een bende die rondhangt en wat rotzooit op een uitgestrekte witte vlakte, die zich ergens tussen hemelse speeltuin en braakland bevindt. Bij het licht van de ondergaande zon verleidt de video ons met humor en warm kameraadschap, maar er zit ook een scherp randje aan. Zijn deze mensen vrij, of zijn ze verdwaald in de tijd? Spelen ze spelletjes, of zoeken ze een schuilplaats?