
© Michiel Devijver
- Imprisoned Gods
Lukah Katangila zit in de laatste rechte lijn richting de première van Imprisoned Gods op 28/02. Tijdens deze residentieperiode bij STUK wordt de voorstelling afgewerkt terwijl er ruimte blijft voor nieuwe ideeën en experimentatie.
In Imprisoned Gods (MIUNGU GEREZANI) verkent Lukah de ancestrale Afrikaanse geloofsovertuigingen, met name die van de bevolkingen van Alkebulan, de oude naam van het continent. Deze gemeenschappen, zoals de Weusi, bezaten een rijke spirituele cultuur en een diepgaande kennis van de natuur. De komst van kolonisten en het christendom, met zijn ene god, heeft deze overtuigingen ontwricht en een dichotomie van goed en kwaad en een verlies verlies van traditionele waarden. Het stuk is geïnspireerd op het nummer Nakomitunaka van Kiamwangana Verckys, dat de religieuze verhalen die aan Afrikaanse bevolkingen zijn opgelegd, kritisch onderzoekt. In deze voorstelling worden Afrikaanse beelden en maskers, die in westerse musea als curiositeiten zijn tentoongesteld, bevrijd en belichaamd. Bijbelverzen en kruisen leven samen met Afrikaanse tradities, terwijl de dansers uit Goma, elk met hun unieke stijlen (Rega, Tembo, Shi, Hunde), de choreografie van Lukah verrijken met hun traditionele vormen. Veel beelden en cultusvoorwerpen zijn van Congo naar België gebracht en in musea tentoongesteld, wat Lukah illustreert met de uitspraak: “De goden zijn gevangen.” De voorstelling onderzoekt de spanningen tussen deze twee geloofswerelden, hun betekenissen en hedendaagse impact. De kostuums, geïnspireerd door de minganji in raffia, symboliseren de overdracht van macht, terwijl de maskers, gemaakt door Precy Numbi, en visuele projecties gerelateerd aan het christendom de conflicten tussen de verschillende geloofssystemen onderstrepen. De percussiegerichte muziek versterkt deze dualiteit en belicht de kracht van Afrikaanse tradities binnen het kader van het koloniale erfgoed. “Mijn God, ik vraag me af Waar komt de zwarte man vandaan? Jezus, de zoon van God, is wit Adam en Eva zijn wit ... Wij geloven in hun witte profeten maar zij weigeren te geloven in onze profeten ...” (vertaald uit het Lingala) Hoewel de dans is gebaseerd op traditionele vormen, is het doel niet om ze te imiteren, maar om ze te gebruiken als referentiekader dat de formele taal en de choreografie van Lukah beïnvloedt. In deze context dient hip-hop als een verbinding tussen de dansers. Samen zullen ze de essentie van hun persoonlijke geschiedenis verkennen, deze vormgeven en ermee experimenteren, terwijl ze het publiek uitnodigen om een wereld van beweging binnen te gaan, waar perspectieven evolueren en dogma’s vervagen.
TEAM / CREDITS
Een creatie van Lukah Katangila Performers Lukah Katangila, Meshake Lusolo, Bienco Hangi, Luand Faraja Batumike Originele Muziek Nyati May Dramaturgie Mike van Alfen Scenografie & kostuums Lukah Katangila, Precy Numbi Geproduceerd door Ultima Vez in samenwerking met STUK Leuvenn De Singel, Workspace Brussels en het Grand Théâtre van Luxemburg
Lukah is een danser, choreograaf en activist uit Goma, in de Democratische Republiek Congo. Op zesjarige leeftijd begon hij met traditionele Mboka-dansen en ontwikkelde hij ook een passie voor hip-hop en hedendaagse dans. Als co-founder van de Busara Dance Company lanceerde hij het project Ndoto Goma Kids na de uitbarsting van de Nyiragongo-vulkaan in 2002, met als doel kinderen te beschermen tegen het worden van soldaat in gewapende groepen. Voor hem is dans een krachtig instrument voor educatie en collectieve emancipatie. Hij heeft samengewerkt met culturele centra voor straatkinderen en voormalige kindsoldaten. Zijn werk hekelt machtsmisbruik in Congo en brengt sterke politieke boodschappen over. Hij heeft met veel artiesten samengewerkt en treedt op in heel Afrika en Europa. Momenteel gevestigd in Brussel, heeft hij choreografie gestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (ISAC) en bereidt hij zijn volgende creatie, Imprisoned Gods, voor met Ultima Vez.