© kurt van der elst
Liesbet Hermans / posthuman - A deluded state of mind
In a deluded state of mind, een intieme performance in de publieke ruimte, onderzoekt Liesbet Hermans de relatie tussen ons lichaam en onze geest. Het vertrekpunt van dit werk is Hermans’ fascinatie voor de manier waarop het denken onze perceptie van de wereld beïnvloedt en tot leven brengt. De snelheid van ons hoofd en de traagheid van ons lichaam veroorzaakt een staat van rusteloosheid, die haar inspireert een bewegingstaal te creëren, waarin fictie en realiteit elkaar ontmoeten. In dit werk ensceneert ze intieme ontmoetingen in de publieke ruimte en plaatst een spiegel voor elk van haar toeschouwers. De projectie van ‘de ander’ wordt herkenbaar en geeft ons inkijk in de manier waarop onze gedachten ons ver weg brengen van het moment waarin we ons bevinden.
In kunstencentrum STUK werkt Liesbet aan het eerste deel van het onderzoek (the mind) en nodigt ze performers en participanten uit om hun gedachten te observeren en uit te spreken. De resultaten vormen de basis van het tekstgedeelte van de voorstelling.
TEAM / CREDITS
Concept en choreografie: Liesbet Hermans
Dramaturgie: Mesut Arslan
Artistiek advies: Benjamin Vandewalle
Liesbet Hermans (°1981, BE) is social designer en transdisciplinair kunstenaar. Ze studeerde af als ontwerper aan Luca School of Arts te Genk met een performance over lichaamstaal en objecten. Daarna volgde ze een opleiding fysiek theater en hedendaagse dans. Haar artistieke praktijk ademt vanuit een pioniersgeest. Op de grens tussen performance en installatie, bij voorkeur in de publieke ruimte of atypische speelplekken, verkent ze aspecten van onze dagelijkse realiteit. Elke plaats en ruimte is voor haar een potentieel om performatief werk in te zetten als spiegel voor de samenleving. Haar werk combineert een fascinatie voor hokjesdenken en regels met de behoefte denkpatronen te testen en te ondermijnen. Op die manier brengt ze een staat van mens-zijn in herinnering die kwetsbaar is, twijfelend, verbindend. Door praktijken en concepten los te koppelen van hun gebruikelijke context, verleidt Hermans toeschouwers en medewerkers tot het maken van nieuwe verbindingen om vaste overtuigingen en structuren te heroverwegen.